KIRIK DAL SESLERİ

KIRIK DAL SESLERİ

bir hediye miydim

sana

Tanrı’dan gelen

aksâdeler içinde

söylesene anne

neye benziyordum

ve ne anlama geliyordum

boş sayfalara bakarken

sise bulanmış bir dal

bana doğru koşuyor bazen

dizi dirseği kan içinde

koşarken büyüyor

öyle mi

ağlar gibi sevinerek

mi bakmıştın

serinkanlı bulutlar

alnıma değip geçiyor

bir bellek çakımıyla

ara sıra vurup

geçiyor

neler anlatıyor

biliyor musun

mektupmuş bana

Tanrı’dan

harfleri yağmurlar olan

üzümün tadında

ekmeğin hamurunda

ve beni saran boşlukta

paylaşmak için seninle

sana doğru koşuyor

koşuyor, varamıyorum

ne yapsam ne etsem

kendini çelmeleyen kör gibiyim

çamura bulanmış

kırık sesler

duyuyor musun

TUNAY ÖZER

“Baba ocağına her gidişinizde kapıyı anneniz açıyor ve sizi karşılıyorsa, dünyanın bütün hazinelerine sahipsiniz demektir. Baba evi, sonsuz saadetler kaynağıdır çünkü. İnsan, hiçbir mekânda orada yaşadığı kadar rahat, orada bulunduğu kadar mesut, orada olduğu kadar çocuk değildir. Orada bütün yoksullar zengin, bütün dertliler huzurlu ve bütün günahkârlar temizdir. Bir gün annenizi yitirir ve evin kapısını kendi anahtarınızla açacak olursanız, o zaman her şey değişecektir. Sizi, dilsiz eşyalar ve karanlık köşeler karşılayacaktır. ‘Ev sahibi’, babanızdan son kalanları da yanına alıp gitmiştir artık. Odalarda konuşan kimse kalmamıştır. Bir zaman gider gelirsiniz. Sonra her şey hatıra olur… ‘Aradan zaman, bir hayli zaman geçti’ diye dertlenirsiniz. Hayat, zaten bir hatıradır, alışırsınız!” Ali Çola